Krachtig en kwetsbaar

“This is the time of owning our stories,” hoor ik Michelle Obama zeggen bij Oprah’s 2020 visionaries. Dat is precies wat ik heb gedaan. Afgelopen week stond in het teken van mijn artikel in de Wendy. Een persoonlijk verhaal dat er al een hele tijd geleden uit wilde en ik nu eindelijk kon vertellen. Kwetsbaar en krachtig tegelijkertijd.

Op 5 februari kwam het magazine uit. Ik heb toen meteen wereldkundig gemaakt dat ik erin stond, al was het maar om de zenuwen van de dagen ervoor te temperen. Hup, online zetten, en daarna niet meer op social media kijken, maar met mijn hoofd onder de dekens. Het was bevrijdend en spannend tegelijk. De dagen ernaar ervoer ik afwisselend de kracht en het ongemak van kwetsbaarheid.

Dankbaarheid

De reacties stroomde binnen. Op social media, per app, telefoon en in real life. Ik had me op alles voorbereid, maar niet op dit: enkel positieve reacties en steunbetuigingen. Ik heb lieve ouders, zus, man, familie, vrienden, lotgenoten, collega’s en kennissen die mij allemaal een hart onder de riem steken, die trots op mij zijn, die mij helpen te stralen. Zelfs onbekenden spraken hun bewondering uit. Ik vind dat zo bijzonder. Zeker in deze tijden waarin je zoveel hoort over online pesten, beledigingen, trollen. Ik hou van mijn bubbel. Ik bof ermee. Dat maakt dit avontuur er een van kracht en bovenal dankbaarheid.

Waar ik misschien nog wel het meest dankbaar voor ben, is dat dit verhaal op de goede plek terecht is gekomen. Namelijk bij de mensen die in hetzelfde schuitje zitten, mensen met een trauma, mensen met een conversie stoornis. Het artikel wordt in mijn prachtige netwerk doorgegeven, zodat hoop en heling voor anderen een stukje dichterbij komt.

Ongenadig jezelf zijn

Al die openheid en zichtbaarheid maakt tegelijkertijd ook ongemakkelijk. Ik kan mij niet meer verstoppen, wat als introvert soms juist zo aanlokkelijk is. Maar als puntje bij paaltje komt, wil ik me helemaal niet verstoppen. Ik wil het van de daken schreeuwen, ik wil dat iedereen hoort wat ik te zeggen heb: dat het beter kan worden, waar je ook staat of vandaan komt.  En dat jouw leven te kostbaar is om niet jezelf te zijn. Dat is ook tegelijk de grote les voor mij geweest in dit proces: echt voor me zelf gaan staan, de leuke en minder leuke kanten van mijzelf en mijn leven omarmen en ongenadig mezelf zijn.

Ongenadig jezelf zijn, owning our stories, het gaat erom jezelf in je unieke kracht te waarderen, het op jouw eigen manier te mogen doen en te kiezen voor jezelf. De afgelopen week heb ik meer dan ooit gevoeld waarom ik doe wat ik doe, dat ik spot on ben op mijn eigen weg en dat ik datgene wat ik wil bijdrage aan deze wereld op verschillende manieren kan doen.

Ik gun het anderen zo ook zichzelf te kunnen en mogen zijn (al dan niet ongenadig). Als jij dat ook wil voor jezelf, denk dan eens na over de volgende vragen:

• Wat is het meest positieve dat ik kan benoemen over mijn persoon of manier van handelen?
• Wat wil ik achterlaten in de wereld?
• Wat kan ik vandaag al doen om mijzelf te waarderen?

De antwoorden op deze vragen gaan je helpen je eigen weg te vinden. Ik ben heel benieuwd waar die weg naartoe leidt. Laat je het me weten?